mountainbiken in de kootenays

tot 9 u gesnurkt hier in Kimberleys campground. zon was er al maar nog fris buiten. Snel ontbijtje; kamp opgebroken en naar de Platzl , het stadspleintje in Kimberley, waar er een fietsverhuur moet zitten. Bij het binnenrijden v h stadje meteen duidelijk dat hier Oostenrijkers ooit neergestreken zijn.  Reclames aan eettenten van Stiegl, Schnitzel, Warsteiner, etc.... We voelen ons meteen weer een beetje op skiverlof maar dan met een oplopende thermometer richting dertig graden en stekende zon. Infokantoor in nadat we onze camper weer probleemloos tussen de lijnen hebben gekregen op de big parking lot. Diegene die hem daar niet binnen de lijnen krijgt pakken ze het rijbewijs af en moet naar specsavers. Leuke juf, veel info en dan naar de fietsverhuur. Gaat pas om twaalf u open , effe wachten dus. Canadezen komen niet graag op tijd. Zijn heeeeel relaxed. Dus rond tien na een vriendelijke vent op de fiets die ons vraagt how are you doing today.... ik zeg you are right on time. Hij lacht en zegt dat het probleem erin ligt dat hij een local is en onderweg naar zijn winkel vandaag drie gasten tegenkwam op straat die hij kende.... en dan moet er een praatje gemaakt. Het is zondag en dus eigenlijk rustdag hier , de boel draait duidelijk niet om grote omzet maken en klanten binnen proppen. Heel snel wat olie aan de kettingen , versnellingen geregeld en zadels versteld. Kaartje gepakt, advies v d verhuurder welke trails te pakken en hup, de bossen in. Geen mens de eerste kms te zien, flink klimmen en hard dalen op smalle bospaadjes. Anke en Sil leren snel hoe te remmen en kont boven het achterwiel te houden, knieen knijpen en verstand op nul naar onder. Niemand gevallen. Wel steeds luid gepraat en geroepen in de bossen. Bears here we come. Die beesten gaan wel weg als ze je horen. Heb je pech met een dove beer op je pad , dan ben je er geweest.  Niks gezien. Maar toch niet op ons gemak zo diep in de woods en dus na een uur trappen snel boterham gegeten, slok gedronken en meteen weer return to basecamp. Dat ging nog sneller. Food en cooldrinks in de camper , nog effe door de straten fietsen en inleveren die handel. Vers brood ingeslagen en terug naar camping waar er nu gezwommen wordt terwijl John de schrijver v dienst is en Sil een wasje draait naast de pool.  Dalijk doucheke en dan wee r naar de Platzl voor een dikke schitzel want Sil moet ook niet elke dag koken hier he. Morgen weer verder naar Creston. Geen al te lange rit, dus eerst nog effe stoppen bij Fort Steel , Bokrijk maar dan voor cowboys. Veel meer dan oude mijnen , interpretive centers over natuur en wat cowboyachtige stadjes zie je hier niet.  Hoeft ook niet. De reusachtige bergketens en onmetelijke meren compenseren alles. Daar waar de mensen ingrepen hebben ze het alleen maar lelijker gemaakt. Tja , we houden niet van de stad