De laatste dagen met camper

Dinsdag 20 aug
Field Yoho National Park
Na een uurtje rijden al rond 10 u in Field bij entree van de Kicking Horse campground. Parcs Canada beheert die en je kan niet reserveren maar enkel op first come basis een plek bemachtigen. Het bordje full/complet veroorzaakte enige paniek bij Sil maar de parkwachtster zei doodleuk dat ze vergat t bordje weg te nemen, er nog wel plaats was ,dus wij door naar een prachtig plekje in t bos met firepit en vlakbij de houtstapel. Ons ticket op de paal geplakt na een ontbijtje voor de kids die de rit doorgeslapen hadden. Jammer voor die langslapers want de ritten bij dageraad door dit betoverend mooie gebergte mag je in feite niet missen. Ze zijn nog jong en kunnen (hopelijk)nog heel vaak terug en zelf die ochtendritten maken hier. In een straal van zo een 50 km rond Field drie dingen gaan bekijken.Emerald lake als eerste. Een van die helderblauwe bergmeren gevoed door ijskoud smeltwater van een gletsjer.Mooie vlakke wandeling eromheen van 5 km. Toen door naar de Natural Bridge,een waterval die een natuurlijke brug in de rots heeft uitgesleten.Voordeel vlak, nadeel veel gepensioneerde Aziaten met stokken die in busladingen vol erheen komen en elke meter een foto staan te maken. 
Daarna nog een flinke bergrit naar de Takkakaw Falls, met 245 meter een v d hoogste watervallen in Canada.  Met wat millimeterwerk de camper op de parking gekregen ten koste van een Duitser die bang was niet meer uit te komen met de zijne en ons dat effe kwam melden terwijl we zaten te lunchen. Tijdens mijn lunch en nog wel een Duitser !! Dus bleven we staan met de belofte sneller dan hun terug te zijn. Daar trapten ze in. Toen wandelingetje naar de Falls, trui en regenjas aan. Ja ook ik. We wisten dat bij het benaderen van de vallende watermassa de temperaturen zakken en je door de mist en spray flink nat kan worden. Toch tot zo kort mogelijk erbij, de rots op voor een paar kiekjes en wegwezen om in t zonnetje vijf minuten verder te drogen en op te warmen met indrukwekkend vergezicht. Na een campfire dinner van restjes opgebakken aardappel, hot dogs op kampvuur, Stella in blik en wijn uit de Okanogan valley (ook British Columbia) namen we nog deel aan een geocache speurtocht (met gps naar verstopte boxen zoeken waarin kwisvragen zitten) hetgeen best leuk en leerrijk was. Kampvuur geblust om 11 en snurken
Woensdag 21 aug
Half negen eruit. Valt mee dit keer. Maar koud gehad vannacht. Op 1600 meter hoogte niet gek. We denken dat er wat grondvorst was vannacht en hebben te doen met de mensen in hun tentjes. Ja die liggen hier echt veel. De camper tien meter vooruit gereden zodat we in de ochtendzon stonden en opwarmden. Hier in Field geen electro of water op campground. Dus geen verwarming op de batterij van de auto! En net nu t zo een koude nacht was. De kids dus maar in hun nestje laten liggen boven stuurcabine. Wij een koffie en een snee brood en snel rijden richting Banff. Laatste stadje dat we aandoen deze reis. Twee jaar geleden al geweest dus stadje zelf hoeft niet meer bezocht te worden.Beetje Zermatt achtig skioord voor de extreem rijke Calgarians. Lake Louise zagen we vorige reis , dus dit keer naar Moraine Lake. Type azuurblauw bergmeer van een postkaart. Parking kleiner dan die aan de kerk in Neerharen. Gevolg : camper niet kwijt te raken. Terug twee km bergopwaarts we een kleine parkeerstrook naast steile afgrond zagen bij t oprijden. Dan maar wandelen naar t Lake. Blauwe hemel maar fleece aan op grote hoogte goed te verdragen. Bij mij dan toch de zon scheen heel fel daarboven dus toen werd het lekker warm en dus te warm voor een fleece. In ruil voor de kleine wandeling een uur lang "amazing views" op het Moraine Lake en leuke gesprekken met Amerikanen en zelfs Belgen uit Doornik waarmee ik mijn Frans nog eens kon onderhouden. Iedereen  is hier praatgraag behalve die met de kleine oogjes en geelbleke huid. Maar die lachen je wel vriendelijk aan. Daarna weer op weg naar Banff nog 60 km maar we kozen voor de Bow Valley route in plaats van de snelweg. In de hoop nog beren te zien langs de weg maar tevergeefs.. Geen geluk of t seizoen is om. De besjes aan struiken in de bermen zijn t lekkerst in juli blijkbaar. Na Waterton Lakes, waar we twee beren van verre zagen, geen enkele meer tegen gekomen. Misschien maar goed ook. Nog even bij Johnston canyon gestopt, een kleine waterval wat door een canyon stroomt. Nu in Banff laatste avondeten bij kampvuur en de resten bier en wijn wegwerken want morgenvroeg 11 u moet de camper in Calgary staan na rit van twee uurtjes. Dan wachten ons nog dik drie dagen Calgary city met verblijf op hotel in luxe. Kan ook weer leuk zijn.